چمران: شورا‌های شهر و روستا، انعکاس خواست و سلیقه مردم هستند رئیس دیوان عالی کشور: سبقت در خدمت باید فرهنگ غالب در نظام شورایی کشور باشد + فیلم آموزش ایمنی و مواجهه با حریق برای ۱۲۴ هزار شهروند مشهدی گپ و گفت با میراث دار سنت پرورش اسب یورقه در مهدی آباد| ما که هرچه بردیم، با رفقا خوردیم   شهروند خبرنگار | درخواست به‌سازی پیاده‌رو «ابرار ۱۰» در مشهد + پاسخ سرویس‌دهی رایگان خط‌۲ قطارشهری مشهد در روز شهادت امام‌جعفرصادق‌(ع) اعمال‌قانون ۱۸۱۸ دستگاه خودروی حادثه‌ساز در مشهد | ۶۱ دستگاه خودروی متخلف توقیف شدند (۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳) دردسر‌های بودار همسایگی با انبار‌های خانگی | دپوی ضایعات در منازل مسکونی شهرک صابر مشهد ایست‌کار‌های مشهد، الگوی کشور | بیمه کارگران ایست‌کار‌ها در اولویت باشد هوای چهار منطقه کلانشهر مشهد امروز در شرایط پاک قرار گرفت (۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳) احداث ۱۴ بوستان بزرگ در شهر مشهد | پروژه‌های زودبازده‌ برای محرومیت‌زدایی از حاشیه شهر ترافیک سنگین در بولوار ملک‌آباد و وکیل‌آباد مشهد (۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳) حاجی بگلو: رویکرد و نگاه شورای ششم، تحقق عدالت‌محوری در مشهد است سردار رادان در مشهد: قسم به خون شهدا که حافظ سنگر حجاب هستیم| توطئه عریانی و برهنگی، برنامه نفوذ دشمن برای براندازی است مشهدالرضا(ع)، هم‌صدا با طنین حجاب و غیرت | اجتماع باشکوه حمایت از «طرح نور فراجا» برگزار شد + فیلم بلاتکلیفی ۴۵۰‌هزار هکتار از اراضی ملی خراسان رضوی شهروند خبرنگار | درخواست ترمیم آسفالت در بلوار شهید آوینی مشهد + پاسخ شهردار مشهد: کلان‌شهر مشهد در زمینه هوشمندسازی پیشرو است هوای هشت منطقه کلانشهر مشهد امروز پاک است (۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳)
سرخط خبرها

سوالی به شکل دوچرخه ۲۸ هرکولس

  • کد خبر: ۱۲۹۹۶۷
  • ۲۵ مهر ۱۴۰۱ - ۱۴:۳۴
سوالی به شکل دوچرخه ۲۸ هرکولس
خانه، حیاطی ۵۰ متری داشت و ساختمانش دو طبقه بود با ایوانی بزرگ و پله‌هایی در حیاط که به زیرزمین منتهی می‌شد.

من ده ساله بودم که بالاخره خانه حاج آقا خراب شد؛ خانه‌ای بزرگ در محله جوادیه مشهد؛ خانه‌ای که کنارش کارگاه قنادی بود. خانه‌ای که عید‌های بسیاری ما از کوچه‌های باریک و کج وکوج خودمان را به آنجا می‌رساندیم تا سال تازه را به بی بی جان و حاج آقا تبریک بگوییم.

خانه، حیاطی ۵۰ متری داشت و ساختمانش دو طبقه بود با ایوانی بزرگ و پله‌هایی در حیاط که به زیرزمین منتهی می‌شد. تصویر مبهمی از آن خانه در ذهنم مانده است. اما می‌دانم که اگر حیاطش را آب پاشی می‌کردی، عطر آن می‌توانست کسالت بعدازظهر را بشکند. بیشتر آدم‌های آن خانه حالا مرده اند.

حاج آقا آلزایمر گرفت، اما تا آخرش با قرآنی که از فرط خواندن شیرازه اش ازهم پاشیده بود، رفیق ماند. آلزایمر او انگار هشداری بود برای تخریب خانه‌های آن محله ها؛ هشداری که هیچ کس فهمش نکرد. بی بی جان سال‌ها بعد از خراب شدن خانه در محله‌ای دیگر چشم هایش را بست و آن سماور و قوری گل قرمز بندخورده بالایش، جایی در گوشه‌ای از انباری سرد شده است.

خانه‌ها خراب می‌شوند. آدم‌ها می‌میرند. شکل محله‌ها عوض می‌شود و آن قدر زمان می‌گذرد که کسی شکل قدیمی شان را به خاطر نمی‌آورد، اما شهر زنده می‌ماند. آدم‌های تازه در محله‌های جدید، شهر را ادامه می‌دهند و کسی نمی‌داند که کجا و کی خاطرات آدم‌ها از شهر تمام خواهد شد.

خانه جوادیه حتی اگر سال ۷۶ در مسیر نوسازی خراب نمی‌شد، امروز حتما خراب شده بود. انگار وقتی محله‌ای تصمیم بگیرد تغییر شکل بدهد، زور زدن برای نگه داشتن شکل قدیمی آن، کاری شبیه نگه داشتن باد در مشت است. این تغییر بالاخره رخ می‌دهد. اگر امروز نباشد، فردا شکل تازه بالاخره خودش را تحمیل می‌کند.

ما شکل‌های قدیمی را در آلبوم‌های عکس نگه می‌داریم. خاطرات را برای بعدی‌ها تعریف می‌کنیم. شهر در روی نقشه عوض شده است. خانه‌های کوتاه تبدیل به چندطبقه‌هایی شده اند که انگار نمی‌شود درونشان خاطره‌ای ساخت. شهر در ذهن آدم‌ها و خاطراتشان به شکل دیگری زنده است، حتی اگر نوسازی شده باشد، حتی اگر دیوار‌های آجری را نما‌های نورانی گرفته باشد.

تغییر شهر خوب است؟ تغییر شهر بد است؟ سوال‌ها بسیارند و پاسخ قلیل و گم. هیچ کس نمی‌داند شکل تازه بعدا چگونه خواهد شد. هیچ کس نمی‌داند شکل قدیمی تا کجا می‎توانست ادامه بدهد.‌
می‌شود یک قوری بندزده را روی چای ساز برقی گذاشت؟ می‌شود با دوچرخه ۲۸ هرکولس از تقاطع غیرهم سطح عبور کرد؟ سوال‌ها بعد از نوسازی شروع شده است یا سوال‌ها بوده اند و بعد نوسازی همه چیز را عوض کرد؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->